Dirk van Lieshout - profielschets
Wie ben ik?
Hallo, ik ben al 54 jaar Dirk van Lieshout, bijna 55 jaar. Sinds 1992 woon ik in Veghel. Daarvoor 4 jaar in Nijmegen voor mijn studie psychologie. Geboren en getogen in Sint-Michielsgestel. In Veghel ben ik gaan samenwonen met mijn huidige partner. We hebben drie prachtige dochters, twintigers, uitwonend en studerend.
Ik ga graag de buitenlucht in, wandel en fiets graag. Maar bind ook zeker graag nog de skeelers onder. Naast dat ik graag naar sport kijk, probeer ik zelf nog één keer per week fanatiek te zijn tijdens een potje basketbal. Naast deze leuke sport heb ik het altijd leuk gevonden om mij met tekenen bezig te houden of iets leuks te knutselen. De surprise-avonden waren dan ook een genot voor mij.
Een andere passie is het land Noord-Ierland. Sinds mijn werk via Europa Kinderhulp heb ik daar leuke contacten opgebouwd en is het voor mij een ‘second-place’ to be.
Het mooie pad van werken heeft mij veel levenswijsheid, nieuwe ontmoetingen, inzichten in mens en organisatie gebracht maar vooral ook leren vallen en opstaan in de verschillende levensfases. Van het werk bij Stichting Europa Kinderhulp tot mijn huidige werk als re-integratie, met als zijstap mijn werk als coach.
Waarom ben je psycholoog geworden?
In 1989 ben ik psychologie gaan studeren omdat ik graag iets met kinderen wilde gaan doen. Ik werkte immers al als vrijwilliger bij een onderdeel van Stichting Europa kinderhulp. Ik was zeer geïnteresseerd in het gedrag van deze kinderen en wat ze al in hun jonge leven hadden meegemaakt. Gedurende de studie verbreedde deze interesse zich naar de algehele ontwikkeling van jong tot oud en dat iedere levensfase zijn specifieke ontwikkelingstaken kende. Daarbij was ik vooral geïnspireerd door de verschillende inzichten daarop. Vooral dat laatste heeft mij tot op de dag vastgehouden. Ieder moment en iedere situatie kent zijn eigen dynamiek. De specialisatie tijdens mijn studie zat vooral in de adolescentie.
Over welke therapievormen/behandelmethoden beschik je?
Ik heb mij de laatste jaren vooral laten inspireren door de transactionele analyse. Als ontwikkelingspsycholoog geloof ik sterk in de verschillende ontwikkelingstaken die we als persoon hebben. Worden deze taken gehinderd, kun je deze niet vervolmaken, zou dat in een volgende levensfase een belemmering kunnen worden, kan de volgende taak mogelijk niet opgepakt of afgemaakt worden. Ik werk ook niet graag volgens een vast stramien. Mijn bagage is de afgelopen jaren volgestroomd met mogelijk in te zetten methodes, technieken. Wat ik vooral belangrijk vind is luisteren, horen, observeren. Als ‘improviseren, inspelen op wat er is’ een beproefde methode zou zijn, dan mag deze in hoofdletters.
Mijn blik hierop werd gevormd door een uitspraak van één van mijn eerste docenten: “zie de mens, de cliënt voor je als een gebouw met vier, of meerdere ingangen. Je kunt via elk ingang naar binnen en weer naar buiten”. Met andere woorden, er zijn meerdere benaderingen mogelijk, maar dat kan ook op het moment bepaald worden.
Professionele/persoonlijke kenmerken
Mijn zeer persoonlijke kenmerk is dat ik graag blanco in een gesprek ga. Ik wil liever niet al te veel voorbereid zijn. Ik laat mij als gesprekspartner graag mee nemen. Het onbekende veld exploreren om vervolgens de cliënt te laten in zoomen naar de kern. Ik wil je graag als persoon zelf inzichten laten geven, in laten zien wat anders kan, anders mag. Het ligt vaak niet vast, maar durf dat pad op te gaan. ‘Durf het bos in te wandelen, ik ben er slecht om je hand vast te pakken en mee te wandelen.’
Voor mij is de totale mens belangrijk. Ik ontmoet dan ook graag mensen fysiek i.p.v. online. Wat zegt het lichaam, hoe is de houding, welke emoties laten het lichaam zien naast dat wat er gezegd wordt.
Wat kenmerkt jouw aanpak?
Vrijheid. Rust. Jezelf zijn, ik mijzelf zijn, authenticiteit. Je thuis voelen.
Maar vooral een kop koffie
Wat zijn jouw kwaliteiten als psycholoog?
Dat ik i.p.v. psycholoog vooral coach wil zijn, begeleider in het gesprek. Bij de afronding van mijn Master was ik Hoofd Zorg en werd mij de vraag gesteld of ik in de instelling waar ik werkte verder te gaan als Behandelaar. Ik heb er toen bewust voor gekozen om dat niet te doen, maar om vanaf dat moment naast mijn huidige functie bij justitie wel verder te gaan als coach. Ik zag het gat tussen behandelen en de begeleiding, coaching in het dagelijks leven. Ik vond het mijn missie om dat op te gaan vullen en tip, feedback mee te mogen geven, gericht op het werk, dagelijkse leven. Hoe verbind je de verschillende momenten op de dag. werk, thuis, rust, familie, vrienden, vrije tijd. Hoe past dat samen in een goedlopen systeem.
Naast het individuele kijk ik ook graag naar organisaties zelf. Als werkdrukonderzoeker probeer ik de verbinding te zoeken tussen het individu en de organisatie op verschillende niveaus. Waardoor wordt de druk ervaren. Welke invloed kan het individu uitoefenen. En welk invloed heeft de organisatie op het individu.
Wat is jouw streven in behandelingen?
Ontstaan van zelfinzicht. Het begrip ‘moeten’ ombuigen tot ‘mogen’
Waar krijg jij energie van?
Van de verbazing dat mensen zelf tot mooie inzichten kunnen komen. Dat ze niet door hebben dat ze er zelf ontzettend hard aan gewerkt hebben. De kleine resultaten die het groot maken.
Laat ik het toelichten met een mooie anekdote uit een casus:
‘Een aantal jaren terug liep ik met een cliënt door een bos. We waren eens de vaste gesprekruimte uitgegaan en hadden deze sessie afgesproken in het bos voor een wandeling. Client was altijd druk, bezig en onderweg, het liefst meerdere dingen tegelijk oppakken. Een tijdje opgewandeld en al wat gesproken te hebben, liet ik haar plots stilstaan en vroeg haar: “luister eens, wat hoor je nu”. In eerste instantie niets gaf ze aan. Ze werd wat onrustig. We stonden immers stil, zeiden niets tegen elkaar. Na en moment van stilte begon ze te huilen, en zei ze ik hoor de vogels……"
Vervolgens hebben we daar samen nog even van genoten en zijn we verder gewandeld. Niet veel meer gesproken. Aan het einde gaf ze aan meer te gaan wandelen. Tijd te nemen om zelf eens naar het bos te gaan.
Een hele tijd verder spraken we elkaar nog eens, en gaf ze aan dat ze nog steeds dit moment van rust kiest als ze even moet resetten. Mooi!!
En, waar ik vooral ook energie van krijg is samen een lekkere kop koffie drinken!